09/02/2014
Σύμφωνα με τον Johannes Itten, «τα χρώματα είναι ακτινοβόλες δυνάμεις, παραγωγοί δύναμης, που επιδρούν πάνω μας θετικά ή αρνητικά είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι». Το φως πέφτοντας σε ορισμένα νευρικά κύτταρα, μοιάζει να τα παρακινεί σε δράση, η οποία οφείλεται σε φωτοχημικές αλλαγές που παράγει το φως σε ουσίες που είναι ευαίσθητες στην επίδρασή του. Δεδομένου ότι μία αλλαγή του μήκους κύματος στο φως αντιστοιχεί σε μία αλλαγή του χρώματος, κάθε χρώμα παράγει την ιδιαίτερη χημική του αντίδραση, επομένως, τη δική του ιδιαίτερη διέγερση στα νεύρα, με αποτέλεσμα την αίσθηση προτίμησης ή αποστροφής (ανάλογα με το χρώμα). Αυτό συμβαίνει γιατί όταν το χρώμα καταγράφεται στον εγκέφαλο, αυτός στέλνει ένα χημικό αγγελιοφόρο (ένα νευρομεταδότη) για κάποια ορμονική αντίδραση από τον κατάλληλο ενδοκρινή αδένα. Οι ενδοκρινείς αδένες αντιδρούν στα χρώματα σύμφωνα με το σήμα που στέλνει ο εγκέφαλος. Για παράδειγμα, το κόκκινο είναι διεγερτικό για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Όταν ένα άτομο εκτεθεί στο κόκκινο επηρεάζεται η υπόφυση, η οποία σε κλάσμα δευτερολέπτου στέλνει ένα χημικό σήμα στα επινεφρίδια με αποτέλεσμα την έκκριση αδρεναλίνης. Η αδρεναλίνη μπαίνει στην κυκλοφορία και προκαλεί διάφορες φυσιολογικές μεταβολές και αντιδράσεις, ορισμένες από τις οποίες αφορούν στην ευαισθητοποίηση των γευστικών κυττάρων, στη βελτίωση της όρεξης και στην όξυνση της αίσθησης της οσμής.
Δεδομένου ότι το κόκκινο μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση και να προκαλέσει την πείνα, το χρώμα αυτό έχει επηρεάσει πολλές αλυσίδες γρήγορου φαγητού, όπως τα Goody’s, τα Everest, τα KFC και τα Mc Donald’s, οι οποίες χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο χρώμα στο λογότυπό τους και γενικά στις προωθητικές τους ενέργειες. Μερικά εστιατόρια χρησιμοποιούν κόκκινα τραπεζομάντιλα και πετσέτες, για να βελτιώσουν την όρεξη ανεβάζοντας το ρυθμό μεταβολισμού. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουν το πορτοκαλί και το ροδακινί. Επιπλέον, είναι γενικά παραδεκτό ότι τα έντονα χρώματα υποδεικνύουν έντονη γεύση.
Παρατηρώντας το ποτό της φωτογραφίας, το κόκκινο δεν λειτουργεί στον οργανισμό μόνο με τον τρόπο που περιγράφηκε παραπάνω, ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της όρεξης, αλλά εξαιτίας και της μνήμης χρώματος (φαινόμενο που συναντήσαμε σε προηγούμενο άρθρο), το κόκκινο υποδηλώνει μία γλυκιά γεύση με έντονα αρώματα, ίσως γιατί θυμίζει λικέρ (π.χ. από ρόδι, φράουλα, βατόμουρο, κεράσι κ.λπ.). Η λέξη λικέρ προέρχεται από τη λατινική λέξη liquefacere που σημαίνει ρευστοποιώ – υγροποιώ, καθώς μέρος της διαδικασίας παραγωγής -του λικέρ- είναι η έκθλιψη, εκχύλιση ή/και ο εμποτισμός αρωματικών συστατικών (π.χ. φρούτων) σε αλκοόλ. Η γλυκιά γεύση οφείλεται στη ζάχαρη. Η Ε.Ε. ορίζει ως λικέρ τα αλκοολούχα με ελάχιστα τα 100 γρ. ζάχαρης ανά λίτρο, ενώ τα λικέρ crème οφείλουν να έχουν 250 γρ. ανά λίτρο.
Πράγματι το ποτό που απεικονίζεται είναι ένα λικέρ φράουλα. Πρόκειται για το Crème de Fraises de Bois με 18% περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Παρασκευάζεται από τη Γαλλική οικογενειακή επιχείρηση MONIN στο Bourges, που παράγει λικέρ και σιρόπια από το 1912. Στον ιστότοπο της εταιρείας, το συγκεκριμένο λικέρ χαρακτηρίζεται ως βαθύ κόκκινο (καρμίνα) με πορτοκαλί λάμψεις. Αυτό το πλούσιο και ώριμο, αλλά ταυτόχρονα και λαμπερό, δυναμικό χρώμα στέλνει τις δικές του ακτινοβόλες δυνάμεις, με αποτέλεσμα είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, μας προκαλεί να το γευθούμε!
Δημοσιεύθηκε στο huntingspirits.tv