Το Σάββατο 11/5/2019, οι 9 Μούσες βρέθηκαν ανάμεσά μας, στο Θέατρο Αλκμήνη. Στα πλαίσια της χοροθεατρικής παράστασης “Απολλώνια Τέχνη”, οι θεατές ήρθαν κοντά με την ιστορία και την τέχνη, αφουγκράστηκαν την αγωνία του θεού Απόλλωνα να βρει τις προστάτιδές του, ένιωσαν την μοναξιά των Μουσών και συναισθάνθηκαν την αέναη προσπάθειά τους να βρεθεί η μία κοντά στην άλλη, να κοιταχτούν στα μάτια, να αγκαλιαστούν και να δημιουργήσουν ξανά μαζί.
Η χοροθεατρική ομάδα DiZgravity τα τελευταία χρόνια πραγματεύεται θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Αυτή τη φορά, η ιστορία της στοιχειωμένης πλατείας της Ομονοίας, της οποίας η όψη αλλάζει στο διηνεκές, αποτέλεσε την αφορμή για τη σύλληψη ενός έργου, διαφορετικού από όσα έχουμε συνηθίσει. Η περιπέτεια των αγαλμάτων των Μουσών, από τη στιγμή που φιλοτεχνήθηκαν και από τον τρόπο που τοποθετήθηκαν στην πλατεία το 1934, έως την καθαίρεση και απομάκρυνσή τους από αυτήν, συνδέθηκε εκπληκτικά με τους λόγους για τους οποίους υπάρχει σήμερα δημιουργία και όχι έμπνευση, μορφή και όχι περιεχόμενο, τσουβάλιασμα και όχι στοργή, τσαπατσουλιά και όχι καλαισθησία.
Κατά την είσοδό τους στον χώρο του θεάτρου και το φουαγιέ, οι θεατές ήρθαν αντιμέτωποι με τα αγάλματα των Μουσών. Οι ερμηνεύτριες έστεκαν ακίνητες ανάμεσά τους και ακολουθούσαν τη μορφή που τους έδιναν -εκείνη τη στιγμή- οι δημιουργοί τους. Το στήσιμο των Μουσών στη σκηνή σηματοδότησε όχι μόνο την έναρξη της παράστασης αλλά και την αρχή της ταλαιπωρίας των αγαλμάτων. Διότι δεν έστεκαν περήφανες σε μία σύνθεση που να τις ενώνει, αλλά σαν τιμωρημένες, με το βλέμμα της μίας να είναι αδύνατο να διασταυρωθεί με κάθε άλλης.
Από εκείνη τη στιγμή, με τη βοήθεια απλών σκηνικών αλλά στημένων με μοναδικά ευρηματικό τρόπο, οι απεγνωσμένες Μούσες αποθηκεύθηκαν σε κούτες, απομονώθηκαν για χρόνια σαν φυλακισμένες, φυγαδεύτηκαν σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, χλευάστηκαν, ξεχάστηκαν, χάθηκαν. Πόσο εμπνευσμένο στοιχείο ήταν το δίχτυ που άλλοτε δήλωνε το ατελείωτο ταξίδι των αγαλμάτων και τον χωρισμό τους, άλλοτε τα εμπόδια που χώριζαν τις αδερφές, κι άλλοτε τη συγκινητική επανασύνδεσή τους!
Η παρουσία της Καλλιόπης, της πρώτης και καλύτερης απ’ όλες τις Μούσες (σύμφωνα με τον Ησίοδο), δήλωνε την ατέρμονη περιπλάνησή της στον χώρο και τον χρόνο. Το βλέμμα της πονεμένο για την αδικαιολόγητη εγκατάλειψή της, και ανυπόμονο για να συναντήσει τα οικεία της πρόσωπα, ήταν ταυτόχρονα τόσο περήφανο που επιτέλους κάποιος την επικαλέστηκε, για να αποκαταστήσει το όνομά της.
Σε όλη αυτήν την ιστορία, η σκηνή γέμισε με σώματα που πάλλονταν από συγκίνηση, με βλέμματα και κινήσεις που συγχρονίζονταν σε ρυθμούς ανησυχίας, με ήχους που δήλωναν την επίπονη προσπάθεια του Απόλλωνα να συναντήσει ξανά τις Τέχνες. Αυτό που πέτυχε η χορογράφος Τάνυα-Κωνσταντίνα Βασδάρη ήταν να ενώσει πράγματι τις Μούσες. Ο χορός, η μουσική, το θέατρο, η τραγωδία, όλες οι τέχνες και η ιστορία ήταν πάνω στο σανίδι, μπροστά στα μάτια των θεατών, οι οποίοι ως αυτόπτες μάρτυρες κατάφεραν να αντιληφθούν ότι το εξαιρετικό γεννιέται με τη συνύπαρξη, τη συνεργασία, την αναγνώριση και την αποδοχή. Ό,τι ακριβώς αναζητά και η πλατεία της Ομονοίας.
Η φρεσκάδα στα πρόσωπα των ερμηνευτών, τα κείμενα και η αξιόλογη χορογραφία, δε συνέθεσαν ένα απλό υπόβαθρο, προκειμένου να αποδοθούν τα γεγονότα και οι απόψεις των δημιουργών του έργου. Αλλά αποτέλεσαν το έναυσμα για την απάντηση πολλών ερωτημάτων. Η παράσταση ήταν μία τροφή για σκέψη, εξερεύνηση και αποκάλυψη! Είχε, επίσης, κάτι το μαγικό: ο θεατής παρακολουθούσε την Τέχνη μέσα στην Τέχνη μέσα στην Τέχνη… Μία δυναμική κίνηση όπως αυτής της σπείρας που συμβολίζει τον χρόνο και τον ρυθμό της ζωής, αυτό άλλωστε δεν είναι και ο χορός;
Θερμά συγχαρητήρια στους συντελεστές της παραγωγής, με την ευχή να ταξιδέψουν και να βρεθούν οι Μούσες ξανά μαζί και σε άλλες σκηνές.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Ερμηνεύουν:
Νεφέλη Ανθίδη
Κάλλια Καλαντζή
Χριστίνα Καλογήρου
Βενετία Καναβέλλη
Ευδοκία Κελεσίδη
Ελένη Κώνστα
Στέλιος Λαδόπουλος
Ιώ Λαλιώτη
Ράλλεια Μηλιώτη
Μαρκέλλα Παπαδημητρίου
Ραλλού Σάββα
Αλεξάνδρα Τσικούρη
Λουκία Τσικούρη
Σύλληψη/Χορογραφία/Σκηνοθεσία: Τάνυα Βασδάρη
Επιμέλεια Κειμένου: Κωνσταντίνα Πατσιαλού
Επιμέλεια μουσικής: Ανάστης Κελάδης
Ηχογράφηση: Ανάστης Κελάδης, Ευδοκία Κελεσίδη
Βοηθός Παραγωγής: Αλεξάνδρα Τσικούρη
Επιμέλεια αφίσας: Λουκία Τσικούρη
Χορηγοί:
Σχολή χορού Μαργκώ Περδίκη – Ντέμη Αρχοντάκη
Σχολή χορού Μαργαρίτα Θεοδώρου
Iliana Lazaridou Ceramics
MM Concept Store
ΙΕΚ Άλφα
Ταπητοκαθαριστήρια Βασδάρης
Χορηγοί επικοινωνίας:
Boem Radio
Beeinart.gr
Independent.gr
Open Mind
Alma Radio
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνα Ντελμεκούρα
Διαβάστε ακόμη: Η αποκατάσταση της Καλλιόπης